Istoričar dr Branko Nadoveza u svom radu ,,Tito i Srbi”, koji je objavio Institut za noviju istoriju Srbije razotkrio je svu zločinačku suštinu Titovog delovanja protiv Srba na terioriji bišve SFRJ. Srbija je okupirana posle drTITO JE ZA SRBE BIO BALKANSKI HITLERugog svetskog rata, Srbi su fizički likvidirani, ugnjetavani u svakom smislu, a etnički postori na kome žive je raskomadan, formirane kvazi nacije, Srpska pravoslavna crkva je govoto ugašena. U feljtonu objavljujemo kapitalna dela srpskih istoričara na ovu temu.
Rad se bavi problemom uloge Josipa Broza Tita u sužavanju srpskog etničkog i teritorijalnog prostora u korist ostalih naroda Hrvata, Muslimana, Crnogoraca i Makedonaca. Tito je to radio pod maskom komunističke ideologije i stava o permanentnoj velikosrpskoj opasnosti. Titova Jugoslavija bila je „država ravnoteže“ koja se zasnivala na tezi „slaba Srbija, jaka Jugoslavija“, što predstavlja logički i politički apsurd jedne „nedovršene države“.
Specifična istorijska pozadina i lični angažman Josipa Broza Tita doveli su do etničkog i teritorijalnog sužavanja srpskog naroda na prostor pre balkanskih ratova. Nametnuo je stvaranje dve srpske pokrajine, Kosova i Vojvodine, a istovremeno nije dozvolio da Hrvatska na prostoru gde je živeo srpski narod uspostavi autonomiju. Takođe, teritorijalno razgraničenje Srbije izazvalo je oduzimanje Baranje, istočne Slavonije i zapadnog Srema i njihovo povezivanje sa Hrvatskom. Ideja (kon)federalizma Jugoslavije preuzeta je od Hrvatske seljačke stranke i Britanaca (Siton Vatson), a Drugi svjetski rat i njena borba protiv fašizma joj je u potpunosti poslužio. Na njegovo političko delovanje najviše je uticala politika Komunističke internacionale dvadesetih godina 20. veka koja je smatrala da se jugoslovenska država treba razbiti i umesto nje formirati nacionalne države mnogih naroda. Takvu politiku je dosledno vodila Komunistička partija, koja je na svom Četvrtom kongresu u Drezdenu 1928. godine otišla korak dalje i priznala pravo na samoopredeljenje i formiranje nacionalnih država ne samo Hrvatima i Slovencima, već i i Crnogorcima, Makedoncima i mađarskoj i albanskoj nacionalnoj manjini. Nijedan događaj nije više uticao na tok istorije kao Peti nacionalni Konferencija Komunističke partije održana u Dubravi kod Zagreba od 19. do 23. oktobra 1940. Sa 108 delegata bio je to najveći skup komunista u dosadašnjem ilegalnom radu. Smernice sa konferencije odredile su dalji tok događaja i narednu izgradnju AVNOJ-a Jugoslavije. Nacionalnom pitanju je data prednost nad klasnim. „Borba za nacionalnu ravnopravnost i slobodu“ u Jugoslaviji, gde se približavao ratni vihor koji je zahvatio zapadnu Evropu, uzima se kao primat i hegemonija, a unitarna i centralistička Jugoslavija je označena kao velika pretnja, iako su Hrvati dobili svoje banovina 1939. pre godinu dana (teritorijalno organizacioni deo prve Jugoslavije) koja je obeležila njihov etnički prostor. Sama Komunistička partija je već imala Komunističku partiju Slovenije, Hrvatske i posebno Komunističku partiju Bosne i Hercegovine, Komunističku partiju Crne Gore, Boke, Sandžaka, Kosova i Metohije, Komunističku partiju Vojvodine, kao budući šablon srpskog etničkog oblasti. Ustavom iz 1946. formalno je utvrđeno nasleđe rata. Princip federalizma tj. Načelo istorijske pokrajine na kome je insistirala hrvatska strana je pobedilo bez obzira na ideološku pripadnost. Vrlo brzo je srpska opozicija uvenula. Tako npr. Milan Grol se protivio federalizaciji Crne Gore i Makedonije. Krajem pedesetih godina prošlog veka autonomnom Kosovu pripalo je područje srpskih opština i naselja severno od Kosovske Mitrovice u dužini od preko 40 kilometara. Danas, kada se borimo oko Kosova, zapadne sile proglašavaju drugu albansku državu, ove opštine se pogrešno nazivaju severnim Kosovom. Ovu istorijsku istinu niko od srpskih političara nije ukazao. Posle Brionskog plenuma, koji je uz Brozovu podršku pobedio separatističke snage, počeo je proces razbijanja jugoslovenske države. Ustav iz 1974. godine zasnovan je na nasleđu ove pobede koja je bila politički i pravni osnov za razbijanje i dezintegraciju Titove Jugoslavije.
