Istoričar dr Branko Nadoveza u svom delu Tito i Srbi, koji je objavio Institut za noviju istoriju Srbije razotkrio je svu zločinačku suštinu Titovog delovanja protiv Srba na terioriji bišve SFRJ. Srbija je okupirana posle drugog svetskog rata, Srbi su fizički likvidirani, ugnjetavani u svakom smislu, a etnički postori na kome žive je raskomadan, formirane kvazi nacije, Srpska pravoslavna crkva je govoto ugašena. U feljtonu objavljujemo kapitalna dela srpskih istoričara na ovu temu.
(3)
Titova uloga u razbijanju srpskog etničkog i teritorijalnog prostora mogla bi se grubo vremenski skicirati u dva perioda. Prvi, 1937-1945 i drugi, 1946-1980. Prvi period obuhvata delovanje u Kraljevini Jugoslaviji, Kominterni, period Drugog svetskog rata, kada je KPJ bila ilegalna organizacija, bez političkog uticaja, zatim se uzdizala kao nosilac oslobodilačke borbe protiv okupatora, tvorac prvih nezvaničnih političkih odluka, poput AVNOJ-a i sl. U drugom periodu je KPJ je nosilac vlasti, izgrađuje socijalistički društveni sistem, donosi ustave i druge zakonske akte. Ni jedan događaj svojim posledicama nije više uticao na istorijski tok kao V Zemaljska konferencija KPJ održana u Dubravi kraj Zagreba od 19-23. oktobra 1940. Sa 108 delegata to je bio najveći skup komunista u dotadašnjem ilegalnom radu. Smernice te konferencije odredile su spletom istorijske okolnosti i kasniji tok događaja i AVNOJ i kasniju izgradnju Jugoslavije. Nacionalno pitanje je dobilo prednost nad klasnim. „Borba za nacionalnu ravnopravnost i slobode“ u Jugoslaviji, kojoj se približava vihor rata koji je zahvatio zapadnu Evropu, se uzima kao primat, a velikosrpska hegemonija i unitarna i centralistička Jugoslavija su označene kao glavna opasnost, iako su Hrvati prethodne godine dobili svoju banovinu i označili svoj etnički prostor. Sama KPJ je već imala KP Slovenije, KP Hrvatske i posebno KPJ za Bosnu i Hercegovinu, KPJ za Crnu Goru, Boku, Sandžak, Kosovo i Metohiju, KPJ za Vojvodinu; budući šablon srpskog etničkog prostora. U dokumentima ove, po jugoslovensku državu i srpski narod sudbonosne konferencije, nalazimo sledeće zaključke: „U ovim sudbonosnim danima imperijalističkog osvajanja, kada se grubom silom uništavaju ostaci slobode i nezavisnosti malih naroda i špekuliše sa ugnjetenim narodima pojedinih zemalja za postignuće svojih osvajačkih ciljeva, pred našu partiju se postavlja u još oštrijem obliku jedna od najvažnijih i aktuelnih zadaća – borba za nacionalnu ravnopravnost ugnjetenih i nacionalnih manjina Jugoslavije. a) borba za ravnopravnost i samoodređenje makedonskog naroda protiv ugnjetavanja od strane srpske buržoazije ali u isto vreme raskrinkavanje talijanskih i bugarskih imperijalista i njihovih agenata koji isto tako putem demagoških obećanja hoće da podjarme makedonski narod, b) borba za ravnopravnost i samoodređenje crnogorskog naroda, ali u isto vreme i odlučna borba protiv vodstva federalista, koji pomoću italijanskih imperijalista pripremaju novi jaram crnogorskom narodu. c) borba za slobodu i ravnopravnost arnautskih manjina na Kosovu, Metohiji i Sandžaku a u isto vreme i borba protiv italijanskih agenata koji u tim krajevima nastoje raznim obećanjima obmanuti ugnjetene Arnaute i izazvati ratni sukob na tom delu Jugoslavije, d) borba protiv kolonizatorskih metoda srpske buržoazije u tim oblastima i proterivanje svih onih kolonizovaih elemenata pomoću kojih srpska buržoazija ugnjetava makedonski, arnautski i druge narode. e) borba za slobodu i ravnopravnost mađarskih, rumunskih, njemačkih i drugih nacionalnih manjina u Vojvodini a u isto vreme borba protiv pokušaja mađarskih, nemačkih i drugih reakcionara da pomoću imperijalističkog osvajačkog rata tobože reše nacionalno pitanje u tim i ostalim oblastima, f) borba protiv pokušaja srpske i hrvatske buržoazije da međusobno dele Bosnu i Hercegovinu i ne pitajući narode tih oblasti. Mi komunisti smatramo da narodi Bosne i Hercegovine da se sami slobodno opredele i nađu rešenje za uređenje u tim oblastima putem autonomije i slično. g) borba za istinsko rešenje nacionalnog pitanja Hrvata i Slovenaca a protiv zločinačkog ogovaranja i sporazumevanja između srpske, hrvatske i slovenačke buržoazije na račun radnog naroda tih pokrajina“.
