Crkva Svetog cara Konstantina i carice Jelene
Zbog udaljenosti crkve u Beloj Reci i Sirogojnu, građani Gornjeg i Donjeg Ljubiša se sastaju u zimu 1922. godine i donose odluku o gradnji crkve. Mesto su joj odredili na nepuna tri kilometra od centra sela, na sredokraći između Gornjeg i Donjeg Ljubiša, a uzvodno uz levu obalu reke Ljubišnice. Za projektanta uzimaju meštanina inženjera Miladina Pećinara, za zidarske poslove izvođač radova je bio Nedeljko Šuljagić iz sela Draglice, a Jefrem Tucović iz sela Gostilja za spoljnu i unutrašnju stolariju.
Crkva je podignuta od dobrovoljnih priloga građana ovog sela, a poznato je da su odbornici crkve sakupljali priloge i po Sarajevu, gde je bio veliki broj čak i muslimanskih priložnika. Hram je završen, zajedno sa zvonikom, već 1924. godine. Ova crkva ima krstastu osnovu sa polukružnom apsidom na istočnoj strani, a nad dvoslivnim krovom uzdiže se kupola. Za zaštitnika osvećenog hrama uzeti su Sveti car Konstantin i carica Jelena. Tada je Ljubiš dobio i prvog sveštenika Marinka Đurica.
Crkva je 1993. u potpunosti obnovljena, pokrivena bakarnim limom, popravljena je i zvonara, a završena je i parohijska kuća za sveštenika.
Ova crkva ima krstastu osnovu sa polukružnom apsidom na istočnoj strani, a nad dvoslivnim krovom uzdiže se kupola. Na drvenom ikonostasu su ikone slikane na platnu.
Crkva je 1993. godine u potpunosti obnovljena, pokrivena bakarnim limom, popravljena je i zvonara, a završena je i parohijska kuća za sveštenika.