Bela crkva Blagovesti
Arheološka istraživanja potvrdila su da je na mestu na kojem se nalazi ova crkva u doba Rimljana bilo naselje. Uz samu crkvu otkriveno je nekoliko dobro očuvanih rimskih nadgrobnih stela.
Na mestu gde je današnja crkva postojao je još u X veku hram koji se, pod imenom Bela crkva, pominje u jednoj povelji vizantijskog cara Vasilija II izdatoj u Ohridskoj arhiepiskopiji 1020. godine. Pouzdane podatke o vremenu nastanka crkve i njenim ktitorima vidimo iz naslikanih portreta istorijskih ličnosti očuvanih u sastavu fresko ukrasa hrama. U istorijskim izvorima crkva se pominje 1608. godine u jednom zapisu, u takozvanom Karanskom jevanđelju.
Po svom arhitektonskom obeležju Bela crkva u Karanu pripada tipu spomenika Raške škole. To je jednobrodna građevina, skromnih dimenzija, osnove u obliku pravougaonika. U crkvi je izuzetno zanimljiv zidani ikonostas freskoslikan. Crkva je ikonopisana između 1340. i 1342. godine.
Ktitor porodične crkve župan Brajan, hrišćanskog imena Petar, predstavljen je sa ženom, sinom i tri kćeri i modelom crkve u rukama. Realistički detalji javljaju se i u pažljivom i pomnom predstavljanju odeće i nakita naslikanih ktitorskih ličnosti. Svečana odeća od skupocene tkanine, s ornamentikom vegetabilnih i zoomorfnih motiva, s ukrasnim detaljima, koja se može videti na ikonama, daje nam predstavu o odevanju našeg plemstva u XIV veku.
I drugi ktitorski priložnici predstavljeni su na zidovima crkve svojim portretima: iznad severnih vrata oslikan je jeromonah Jovan, ispod Bogorodice Trojeručice, na zidanom ikonostasu kleči jedna monahinja, u oltarskoj apsidi su dva sveštenika od kojih je jedan Georgije, narodnog imena Medos.
Tu su i vladarski portreti kralja Dušana, kraljice Jelene sa sinom Urošem, na osnovu čijeg portreta i uzrasta se datuje ikonopis, kao i preci Sveti Simeon Mirotočivi, Sveti Sava i kralj Milutin.
