Crkva Svetih apostola Petra i Pavla
Crkva svetih apostola Petra i Pavla u Sirogojnu podignuta je 1764. godine. Ktitor hrama je bio Georgije Cmiljanić, prvi sveštenik u mnogorodnoj lozi Smiljanića. Iste godine nastao je i ikonostas u crkvi, delo zografa Simeona Lazovića, iz Bijelog Polja, njegov prvi poznati i potpisani rad.
Hram je jednobrodne osnove, sa apsidom na istočnoj strani, koja je spolja petostrana, a iznutra polukružna. Centralni deo crkve zasvođen je poluobličastim svodom, tako da hram nema kupolu. Na zapadnoj strani, umesto prvobitnog drvenog trema, krajem devetnaestog veka prizidan je dvospratni, masivni zvonik. Prilikom te obimnije obnove hrama, otvoren je sporedni ulaz na severnoj strani crkve, na koji su premestena stara rezbarena vrata. Ispod streja, oko crkve, nalazi se mali ukrasni lučni friz.
Najveću vrednost crkve u Sirogojnu čine ikone koje ukrašavaju oltarsku pregradu i zidove. Ikonostas se sastoji od carskih dveri, prestonih ikona Isusa Hrista i Presvete Bogorodice, značajnih svetitelja, frizovi apostola i proroka, grifoni i drugo. Staro raspeće nije zatečeno u hramu.
Zograf Simeon Lazović potpisao se na carskim dverima. Upisao je i godinu 1764. Na naddverju, sa predstavom Nedremanog oka, ispisan je ktitorski zapis koji čuva podatke o nastanku crkve, ktitoru, kao i porodicama iz okolnih sela, koje su pomogle izgradnju crkve.
Ove ikone u Sirogojnu obelodanjuju široki vremenski i prostorni raspon u kome su delovali ikonopisci iz Bijelog Polja, Simeon Lazović i njegov sin Aleksije. Od manastira Dečana (1814), manastira Savine (1797), pa Užica i Sirogojna (1764), njihovo obimno delo predstavlja značajni doprinos srpskom slikarstvu na razmeđi XVIII i XIX veka.
